و زمان آن قطار بی رحمی است...که میبوردو میبرد گوشت و پوست هستی را،و ترازوی بودن را،چه ناگوار موزون می کند!هدیه ی ستودنی ولی دیرپا ...همان زمانی که...همیشه چقدر زود دیر میشود...!شنیده ام،تنها زمان قادر به درک عظمت عشق است...!صد حیف که همیشه برای درک عظمتش دیر شده است.